Stanje u crnogorskom alpskom i nordijskom skijanju nije na zadovoljavajućem nivou, ali Crna Gora je i u mnogo lošijim uslovima imala uspješne reprezentativce, kazao je selektor Goran Grbović.

On je u intervjuu agenciji MINA kazao da razloga za takvo stanje ima mnogo, ali da se dobrom organizacijom može doći do uspjeha imajući u vidu činjenicu da je veliki dio Crne Gore nekoliko mjeseci pod snijegom.

“Ukoliko tome dodamo da je skijanje u našem regionu počelo na Durmitoru i da smo imali uspješne reprezentativce u alpskom i nordijskom skijanju i to u znatno lošijim uslovima, zaključak je da bi danas trebali da budemo u mnogo boljoj poziciji kad su zimski sportovi u pitanju”, rekao je Grbović.

On smatra da, ukoliko se ne može uticati na klimatske uslove, izvore finansiranja i ostale više sile, može se uraditi uraditi na dobroj organizaciji.

“Ukoliko ski sportove postavimo kao zajednički cilj i zadatak na čijem ostvarenju radimo, rezultata će sigurno biti. Ako se pronađu i sastanu ljudi koji prvenstveno vole ski sportove, posvećeni su nacionalnim interesima i imaju viziju, uspjeh mora doći”, kazao je Grbović.

On je nagasio da Crna Gora sigurno ima uslova za razvoj nordijskog skijanja, možda i najviše od svih sportova.

Prema njegovim riječma, to je sport koji traži najmanje preduslova i može se trenirati svuda.

“Pa čak i bez snijega, tako da treninzi traju cijele godine. Oprema za taj sport je relativno jeftina, a potencijalne staze su svuda oko nas. Ukoliko se trenira na snijegu, to može biti gotovo svaki sniježni teren osim velikih strmina, a za ostatak godine tu su specijalno konstruisane skije (ski rokeri) na točkovima, kao i širok spektar atletičarskih vježbi koje se mogu izvoditi bilo gdje u prirodi, ali i u gradu”, rekao je Grbović.

On je istakao da opremanje i treniranje jednog alpskog skijaša skuplje nego deset nordijskih.

“Činjenica je da je skijaško trčanje u zapadnim zemljama popularnije nego alpsko, a posebno u skandinavskim zemljama, gdje je u Norveškoj nacionalni sport broj jedan. Zato bi u Crnoj Gori trebalo napraviti nordijski-biatlon centar, koji bi bio dio turističke ponude”, rekao je Grbović.

On je, odgovarajući na pitanje kakve su šanse da Crna Gora u narednim godinama dobije ozbiljnog predstavnika na međunarodnoj sceni u nordijskom skijanju, kazao da su velike i da vjeruje u to.

Grbović je kazao da ima mnogo talentovane djece.

“Kao ozbiljan sportski radnik, bivši reprezentativac, a sadašnji trener i selektor moram vam reći da je ta velika šansa zapravo još u potencijalu, a realizacija je sklop mnogih faktora. Potreban je prvenstveno talenat, a zatim i volja, uslovi, psihička spremnost, a na kraju i malo sreće. Od nekoliko desetina izuzetno talentovane djece, u juniorskom uzrastu imaćemo nekoliko, a u seniorskom možda samo jednog perspektivnog reprezentativca”, rekao je Grbović.

Prema njegovim riječima, važno je imati masovnost i da djeca budu informisana o kakvom se sportu radi.

“Važno je da imamo obučene trenere koji imaju i trenerski i pedagoški pristup, jer sa tom djecom treba proći i kroz sve probleme odrastanja i zadržati ih u sportu. Ukoliko se sve ovo shvati ozbiljno, naše šanse su zaista velike, jer je potencijal veliki. Ali iskorišćavanje tog potencijala je ozbiljan zadatak. Srećom, to nije jako težak zadatak, pa ako se postavimo kako treba, imaćemo i više od jednog reprezentativca”, rekao je Grbović.

On je istakao da Crna Gora ima nekoliko kvalitetnih trkača i da se nada da će se uzlazna putanja kojom su krenuli ubrzo potvrditi i na međunarodnoj sceni.

“Ono što moram napomenuti je da ukoliko pripreme i organizacija nisu adekvatni, i oslonimo se samo na talenat, može da se desi da imamo takmičara koji će zablistati, a onda nestati sa scene”, rekao je Grbović.

On je podsjetio da je skijanje u Crnoj Gori počelo krajem 19. vijeka i vezuje se za dolazak Norvežanina Henriha Angela koji je donio prve skije.

“Na Durmitoru su se skije pojavile nešto kasnije i brzo postale neophodan rekvizit. Po mnogima - revolucionaran, jer su omogućile lakše kretanje i bacile u zasjenak krplje. Razvoj skijaškog sporta je na sjeveru Crne Gore krenuo šezdesetih godina prošlog vijeka, i razvijao se u zaista zavidnom obimu, kako na Žabljaku tako i u Kolašinu, Rožajama, Mojkovcu. Žabljak je tada investirao u dvije ski - skakaonice i aerodrom na Jezerskom polju”, rekao je Grbović.

Prema njegovim riječima, skakaonice je do tada imala samo Planica u Sloveniji.

“Gotovo da i nema kuće u opštini bez medalje ili ukućanina koji makar jednom nije nosio takmičarski broj. Pravi polet se desio nakon izgradnje ski-skakaonica, koje su prethodile državnim (jugoslovenskim) prvenstvima u nordijskim disciplinama 1962. i 1965. godine. Slavni skakač Janez Polda je učio skakače, a trkače jedan od ponajboljih iz tog sporta Nikola Štrbenk”, rekao je Grbović.

On je podsjetio da su Žabljačani organizovali državno prvenstvo u smučanju 1962. godine, čiji je pokrovitelj bio predsjednik Republike Blažo Jovanović.

“Naši skakači i trkači tada nijesu imali ni znanja ni iskustva za istaknutiji plasman. Ekipe su se mnogo bolje pripremile za 1965. godinu. Tada je Andrija Baranin u trčanju zauzeo 14. mjesto, a štafeta omladinki sa Sandom Obradović-Kovačević i Anicom Baranin-Dedeić bila prva u državi”, rekao je Grbović.

On je podsjetio na najslavniju crnogorsku trkačku grupu, Andriju Baranina i dva Tomaša, Jolovića i Grbovića, osvajače zlatne medalje na državnom biatlonskom prvenstvu 1966. godine u slovenačkim Dražgošama.

“Tri godine kasnije Anica Baranin se okitila šampionskom titulom u trčanju na stazi u Mavrovu”, rekao je Grbović.

On je naglasio da je sredinom osamdesetih angažovan trener ski trkača, Poljak Tadeuš Jankovski, navodeći da je “stvorio” brojne trkače koji bili bez premca u Jugoslaviji.

“Omladinke Branka Tomčić, Milanka Baranin i Vesna Grbović bile su najbolje biatlonke na Balkanu, a pionir Goran Grbović se vratio kući sa bronzanom medaljom sa nezvaničnog prvenstva Evrope u Poljskoj. Treba napomenuti i da je petorica Žabljačana, kao skijačke sudije, učestvovalo na ZOI u Sarajevu 1984 godine”, rekao je Grbović.

Prema njegovim riječima, skijanje je početkom devedesetih poslije brojnih problema - ratova, sankcija i loših privatizacija i u uslovima borbe za egzistenciju i opstanak, “odlazilo u drugi plan”.

“Postojali su pokušaji da povremeno izbacimo na scenu ponekog alpskog skijaša, ali to je uglavnom bio entuzijazam roditelja uz povremenu pomoć skijaškog saveza, i trajalo je koliko su roditelji imali para, ili dok pubertet nije uzeo danak”, rekao je Grbović.

On je istakao da iako izgleda da su danas uslovi “bolji” to zapravo nije istina.

“Modernija je samo oprema, dostupnije su informacije, video materijali, pomoćna sredstva za treniranje, ali organizacija i tereni su daleko iza onih koje smo imali u zlatnom dobu crnogorskog skijanja”, rekao je Grbović.

On je naglasio da se posljednjih nekoliko godina nordijsko skijanje vraća na scenu i da je ovo trenutak koji ne smijemo propustiti.

“Potencijal je veliki, koristi od sporta za zdrav razvoj su neizmjerne, a šansa za promociju Crne Gore će doći spontano, iz uspjeha koji će ostvariti takmičari koji sport vole i pruženo im je da daju sve od sebe. Ali ne mislim pruženo jednokratno i povremeno, već kontinuirano. Zato se trebamo dogovoriti šta je nacionalni interes u sportu u Crnoj Gori”, rekao je Grbović.