U Srbiji ima pet nacionalnih parkova: Đerdap, Fruška gora, Kopaonik, Šar-planina i Tara. Upravljanje parkovima, uređeno je tako da je za svaki osnovano posebno javno preduzeće.  Svi parkovi su uključeni u EUROPARC - Evropsku Federaciju Nacionalnih parkova. Ova Federacija je usvojila 24. Maj kao Evropski dan Nacionalnih parkova,  sa ciljem da se skrene pažnja javnosti na značaj zelenih površina i očuvanje prirode. Dan nacionalnih parkova prvi put je obeležen širom Evrope 1999. godine, a u Srbiji se obeležava od 2001. godine.

Nacionalni park Đerdap, na samoj granici s Rumunijom, najveći je nacionalni park u Srbiji i prostire se na 63.680 hektara. Nazivaju ga i rečnim nacionalnim parkom, jer značajan deo Đerdapa čini reka Dunav.

Osnovni prirodni fenomen ovog parka koji je za nacionalni proglašen 1974. godine, jeste Đerdapska klisura Dunava, najduža i najveća klisura probojnica u Evropi, a čine je četiri manje klisure i tri kotline. Nacionalni park Đerdap naseljava preko 1.100 biljnih vrsta, preko 150 vrsta ptica, a od sisara: vidra, medved, ris, šakal, divokoza, srna i jelen.

Fruška gora, najdominantnije uzvišenje u Vojvodini, za nacionalni park proglašena je 1960. godine. Prostire se na površini od 25.393 hektara sa zaštitnom zonom od 66.090 hektara. Floru Fruške gore čini oko 1.500 biljnih vrsta, među kojima preko 40 ima status prirodnih retkosti Srbije. Od prisutnih preko 30 vrsta orhideja, 18 vrsta je od međunarodnog značaja.

U fauni se ističu zaštićene vrste insekata, 14 vrsta vodozemaca i gmizavaca na Crvenoj listi ugroženih vrsta, i oko 211 vrsta ptica, među kojima je 130 vrsta gnezdarica. Fruška gora za sada je jedina tačka u Srbiji na kojoj se nalaze aktivna gnezda orla krstaša, najugroženije vrste sa Svetske crvene liste.

Od sisara sreću se retke vrste poput divlje mačke, jazavca, kune zlatice i više vrsti slepih miševa. Ovo područje karakterišu i brojni spomenici kulture, od kojih su najznačajniji 16 pravoslavnih manastira sagrađenih u periodu od 15. do 18. veka.

Nacionalni park Kopaonik zaštićen je 1981. godine na površini od 11.809 hektara, oko koje je zaštitna zona površine od 19.985 hektara. U flori Kopaonika do sada je opisano više od 1.500 biljnih vrsta. U Nacionalnom parku živi 91 endemična i 82 subendemične biljne vrste.

Bogatstvo flore zauzimaju tri lokalna endemita: kopaonička čuvarkuća, kopaonička ljubičica i pančićeva rezuha. Na najvišim staništima Kopaonika živi i živorodni gušter, koji naseljava samo najviše planine Evrope, suri orao, planinska ševa, krstokljun i druge životinjske vrste. Kopaonik je najpoznatiji ski centar Srbije.

Nacionalni park Tara površine je 19.200 hektara i pokriva najveći deo istoimene planine na krajnjem zapadu Srbije. Ovo područje po raznovrsnosti i očuvanosti ekosistema spada u najbogatija i najvrednija šumska područja Evrope. Ima preko 1.000 biljnih vrsta od kojih je oko 20 endemičnog karaktera, a među njima je i carica svih endemita Evrope - Pančićeva omorika.

Padine Tare su i stanište za preko 100 vrsta ptica i 24 vrste sisara, od kojih je 17 zasticeno kao prirodna retkost. U kanjonima Tare nalaze se mnogi tragovi praistorijske, antičke, rimske i vizantijske kulture.

Na krajnjem jugu Srbije, duž granice sa Makedonijom, prostire se Nacionalni park Šar-planina na površini od 39.000 hektara. Šar planina objedinjuje oko 2.000 biljnih vrsta i 20 lokalnih.

U Nacionalnom parku Šar-planina živi 147 vrsta dnevnih leptira, 45 vrsta vodozemaca i gmizavaca, oko 200 vrsta ptica i 32 vrste sisara, što ga čini jednim od faunistički najbogatijih područja Evrope.